หาดทรายขาวเป็นสง่า
หาดทรายสีขาวที่เกิดจากกระแสน้ำพัดพาเอาตะกอนจากที่ต่าง ๆ มาทับถมกันในฤดูฝน เมื่อถึงฤดูน้ำลงประมาณเดือนพฤศจิกายนจะเกิดเป็นเนินทรายและหาดทรายค่อยๆ โผล่น้ำขึ้นมามีความยาวหลายกิโลเมตร หาดทรายทอดตัวเรียวยาวตั้งแต่วัดป่าบ้านพันลำเรื่อยไปจนถึงบ้านนาโนน ส่วนความกว้างก็กินพื้นที่มากกว่าครึ่งของแม่น้ำโขง พื้นที่ของหาดทรายขึ้นอยู่กับปริมาณน้ำในลำน้ำโขงในแต่ละปี และหาดทรายจะค่อยๆ จมน้ำไปประมาณปลายเดือนมิถุนายนของทุกๆ ปี
ดู หาดทรายแม่น้ำโขง ในแผนที่ขนาดใหญ่กว่า
ชาวบ้านใช้พื้นที่ริมตลิ่งแม่น้ำโขงส่วนที่เป็นดินตะกอนทับถมกันในการเพาะปลูกพืชผักสวนครัวทุกชนิดไว้กินและส่งขายตลาด โดยเฉพาะพืชเศรษฐกิจอย่างเช่น มะเขือเทศ มันแกว ฟักทอง จะมีพ่อค้าเข้ามารับซื้อถึงสวนเพื่อส่งโรงงานและนำไปขายต่างจังหวัดนำรายได้เข้าสู่ครัวเรือนปีหนึ่งๆ เป็นเงินจำนวนมากเหมือนกัน
สวนผักริมฝั่งโขง
บริเวณที่เป็นหาดทรายในยามเย็นแดดร่มลมตกจะเป็นสถานที่ชุมนุมเพื่อทำกิจกรรมตามที่สนใจ เช่น เล่นกีฬาชายหาด ฟุตบอล วอลเลย์บอล ตะกร้อ เครื่องบินเล็ก เล่นน้ำเพื่อคลายร้อน นั่งพักผ่อนชมทัศนียภาพที่สวยงาม รับประทานอาหารร่วมกัน ที่นี่เราจะพบทั้งกลุ่มที่มากันเป็นครอบครัว กลุ่มเพื่อนหนุ่มสาว มองแล้วเป็นภาพที่น่าประทับใจยิ่งนัก ในบางปีเทศบาลตำบลบึงกาฬได้มีการจัดงานเทศกาลต่างๆ กลางหาดทรายเพื่อเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศการจัดงานจากปกติมักจะจัดกันบนฝั่งเสียส่วนมาก และประมาณกลางเดือนกันยายนของทุกปีจะมีประเพณีแข่งขันเรือยาวที่ยิ่งใหญ่ระดับประเทศลุ่มน้ำโขง เงินรางวัลหลายแสนบาท มีเรือเข้าร่วมแข่งขันจำนวนมาก
สุดยิ่งใหญ่แข่งเรือยาว
พิธีอัญเชิญถ้วยพระราชทานสมเด็จพระเทพฯ
แต่หลายคนคงจะไม่คาดคิดว่าหาดทรายสีขาวที่ร้อนระอุในตอนกลางวัน และกว้างใหญ่ราวกับทะเลทรายจะเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของนกนานาชนิด หากเฝ้าสังเกตและทำการสำรวจจะพบว่าบริเวณหาดทรายแห่งนี้มีทั้งนกประจำถิ่นและนกอพยพอาศัยอยู่ได้แก่
นกแอ่นทุ่งเล็ก นกหัวโตเล็กขาเหลือง นกหัวโตขาสีส้ม
นกหัวโตปากยาว นกหัวโตขาดำ นกชายเลนบึง
นกชายเลนเขียว นกชายเลนน้ำจืด นกทะเลขาแดงจุด
นกเด้าดิน นกยางเปีย นกยางจีนนกยางโทนน้อย นกนางโทนใหญ่ นกยางควาย
นกกระสานวล นกนางแอ่นบ้าน นกนางแอ่นสร้อยคอดำ
นกนางแอ่นหางลวด นกอุ้มบาตรหน้าขาวหลังดำ นกอุ้มบาตรหน้าขาวหลังเทา
นกอุ้มบาตรแถบตาดำ นกอุ้มบาตรหลังดำ นกเด้าลมหัวเหลือง
นกเด้าลมเหลือง นกเด้าลมหลังเทา อีกา
